W 2009 r. razem z koleżanką ze szkoły sobotniej podjęłyśmy decyzję o założeniu szkoły językowej w Londynie. To był czas, kiedy Facebook nie był popularny, zatem na starcie zainwestowałyśmy po 2.000 funtów (10.000 złotych) – na ulotki, reklamę w „Coolturze” i Polskim Radiu oraz wynajęcie sali. Wszystkie te działania przyniosły nam… jednego ucznia. Utrzymałyśmy się przez rok, tylko dzięki uczniom, których miałyśmy już wcześniej.

Trzy lata później porzuciłam życie w Londynie i wraz z mężem i dziećmi przeprowadziliśmy się do Forest of Dean. To jeden z najpiękniejszych regionów Anglii. W przeciwieństwie do tętniącego życiem Londynu tutaj jest cicho i spokojnie. Teren górzysty, położony w dolinie dwóch rzek, dominują tutaj lasy. Idealne miejsce dla rodzin z dziećmi.

Po pierwszym okresie zachwytów nad pięknem życia w takim miejscu przyszła rozterka. Co z moim zawodowym życiem? Wszystkich moich prywatnych uczniów porzuciłam przecież w Londynie.

I wtedy znalazłam ogłoszenie, że lokalna szkoła poszukuje nauczyciela. Złożyłam aplikację, zostałam zaproszona na spotkanie w sprawie pracy i… dostałam tę posadę!!! Byłam taka szczęśliwa, praca w brytyjskiej szkole była moim marzeniem. Zajęło mi to 10 lat, od przyjazdu do UK, aby tę pracę dostać.

Szybko okazało się, że kompletnie  sobie nie radziłam sobie w tej pracy. Zostałam rzucona na głęboką wodę, nie otrzymałam wsparcia. Byłam tam bardzo nieszczęśliwa, ale tak bardzo chciałam sobie udowodnić, że dam radę, że tkwiłam w tym chociaż stres i obowiązki mnie przerastały.

Pomogła mi dyrektorka szkoły, która zwolniła mnie ze skutkiem natychmiastowym. Mówię pomogła – chociaż wtedy uważałam to za wielką porażkę, po której długo nie mogłam się otrząsnąć. W sprawę mojego zwolnienia zaangażowane były związki zawodowe, dostałam odszkodowanie, ale przez około rok czasu nie potrafiłam się odnaleźć w życiu. Została zniszczona moja tożsamość (jako nauczyciela) i coś, co miało być szczytem moich marzeń (praca w brytyjskiej szkole) okazało się, że nie jest dla mnie.

Po raz kolejny w moim życiu przyszedł  moment, kiedy powiedziałam sobie „dość!”. Byłam już po czterdziestce, pieniądze z odszkodowania szybko się kurczyły a ja nie miałam pomysłu na swoje życie. Trzeba było zacząć działać.

Razem z mężem usiedliśmy przy stole i na dużej kartce papieru spisaliśmy moje doświadczenie zawodowe. Koncentrowaliśmy się na sukcesach jak i na porażkach. Przy każdym punkcie zastanawiałam się, czego nauczyła mnie dana sytuacja.

Okazało się, że moje doświadczenie pracy w środowisku polonijnym w Londynie mogło być atrakcyjne dla nauczycieli polonijnych mieszkających z dala od dużych ośrodków miejskich. Miałam dużą wiedzę na temat egzaminów maturalnych z języka polskiego jako obcego (GCSE i A-level), której ci nauczyciele nie mieli. Dodatkowo miałam wiedzę na temat jak wygląda system edukacyjny w UK. Mimo, że doświadczenie pracy w angielskiej szkole było trudne, ale pozwoliło mi zajrzeć od środka, jak ten system różni się od polskiego.

Postanowiłam tą wiedzą dzielić się z innymi nauczycielami. Online.

W 2018 r. założyłam Klub Nauczyciela. Moim celem była pomoc nauczycielom w zdobyciu wiedzy na temat egzaminów GCSE i A-level, po to, aby później mogli prywatnie przygotowywać uczniów do egzaminów maturalnych z języka polskiego w UK. Miałam wizję i wierzyłam, że dzięki systematycznym działaniom uda mi się dotrzeć do nauczycieli. W ciągu czterech lat zorganizowałam ponad 250 szkoleń dla przeszło 2000 nauczycieli polonijnych.

Stąd moja pewność, że wiem, jak Ci pomóc. Znam proces, który pomoże osiągnąć Ci imponujące efekty bez większych inwestycji. Ty też możesz pracować na swoich zasadach! Możesz to robić tak, jak zawsze chciałaś. Możesz pomagać uczniom osiągać sukcesy edukacyjne a jednocześnie dobrze przy tym zarabiać.